Brave Festival 2016 Wrocław

23 maja 2016 ruszyła sprzedaż karnetów i biletów na wydarzenia z programu głównego BRAVE FESTIVAL 2016.

Zakup biletów

Bilety na poszczególne wydarzenia, karnety tygodniowe i dwutygodniowe można nabyć w punktach sprzedaży Ticketpro (m.in. Empik, MediaMarkt, Saturn) oraz online: www.bravefestival.pl / Ticketpro. Uwaga: przedsprzedaż trwa do 26 czerwca 2016 roku.

Termin

Brave Festival 2016 odbędzie się w dniach 1-16 lipca we Wrocławiu.

Organizator

Organizatorem i inicjatorem Brave Festival jest Stowarzyszenie Kultury Teatralnej „Pieśń Kozła”. Przychody ze sprzedaży biletów, jak co roku zostaną w całości przekazane na działalność międzynarodowej organizacji charytatywnej ROKPA, która pomaga przede wszystkim dzieciom w Tybecie: http://www.rokpa.org/pl_PL/home.html

Czym jest Brave Festival?

Brave Festival to jedyny w Polsce przegląd kultur, tradycji i rytów z całego świata, które są na granicy wyginięcia. Festiwal niezmiennie nosi znaczący podtytuł „Przeciw Wypędzeniom z Kultury”. Narodził się w 2005 roku, a dziś jest jednym z najważniejszych emblematów kultury Wrocławia.

Grzegorz Bral, założyciel i dyrektor artystyczny, stworzył specyficzny festiwal pokazujący autentyczną sztukę różnych nacji, kultywowaną i przechowywaną przez uczestników społeczności, które żyją w niesprzyjających społecznych, religijnych i politycznych warunkach lub są zagrożone utratą własnej kultury na rzecz cywilizacyjnej asymilacji.

– To festiwal ludzi odważnych – podkreśla zawsze Grzegorz Bral – ludzi, którzy mówią skąd pochodzą, jakie są ich wartości, jaka jest ich tradycja. To festiwal nie o dziełach sztuki, ale o sztuce, dzięki której można ocalić i ochronić tysiące zapomnianych porzuconych, osamotnionych kultur i ludzi.

Tradycje poznajemy nie tylko w aspektach dźwięku, melodii, tańca, kostiumów, obrzędowości, ale właśnie przede wszystkim w kategoriach ginięcia, umierania, zapominania. Coroczna festiwalowa podróż widzów i reprezentantów wciąż żywych tradycyjnych duchowości to zarazem lekcja otwartości i tolerancji, za której sprawą choć trochę możemy przysłużyć się ratowaniu wielokulturowej tożsamości naszego świata. Brave Festival uczy, że nie o atrakcyjną turystycznie egzotykę chodzi, ani o folklor wyjęty z kontekstu kultury, a o etniczny autentyzm.

Każdej kolejnej edycji przewodzi temat, który odwołuje się do fenomenu duchowości ludzi. Zaklinacze, modlitwy, pieśni, magia, maski, wtajemniczenia czy święte ciało to funkcje i narzędzia, za sprawą których budowana jest komunikacja człowieka ze światem nadprzyrodzonym, ale i tożsamość kulturowa społeczności.

Brave Festival - jak to się zaczęło?

U narodzin festiwalu leży podróż Grzegorza Brala do Meksyku, śladami wielkiego Antonina Artauda, francuskiego aktora, reżysera, teoretyka teatru, który w latach trzydziestych ubiegłego wieku odwiedził Indian Tarahumarów, ostatnich z meksykańskich plemion ocalałych po hiszpańskich podbojach. To wtedy Artaud stworzył teorię „teatru okrucieństwa”, która odmieniła kształt europejskiego teatru w XX wieku. Jednak po 70 latach od wizyty Artauda, Bral nie znalazł Tarahumarów na miejscu. Zniszczyła ich cywilizacja, która zepchnęła Indian w odległe, nieprzyjazne miejsca. Bral spotkał jednak człowieka, który próbuje chronić kulturę Indian. Ta współczesna podróż w poszukiwaniu zaginionej tradycji dała impuls do założenia Brave Festival.

– Chciałem, by widzowie zrozumieli, że rdzenne kultury to jednocześnie tożsamość ludzi, którzy do nich przynależą. Odebranie im ich kultury to odarcie z tożsamości, która oparta jest na wspólnym rytmie spotkań, narodzin, śmierci, czemu ci ludzie dają rytualno-artystyczny wyraz przekazywany z pokolenia na pokolenie. - twierdzi Grzegorz Bral.

Brave Festival w liczbach

• Do tej pory Brave Festival gościł artystów z 47 państw podczas prawie 750 wydarzeń.
• Każdego roku Brave Festival odwiedza go ok. 15 000 widzów.
• Na pomoc organizacji ROKPA z biletów przekazano już blisko 850 000 zł!

Brave Festival - sprzedaż biletów

Miejsca sprzedaży biletów:

• punkty sprzedaży Ticketpro (m.in. Empik, MediaMarkt, Saturn),
• online: www.bravefestival.pl / Ticketpro,
• w Centrum Festiwalowym (Dolnośląska Biblioteka Publiczna, Rynek 58), 27.06-16.07.2016, godz. 12:00-19:00,
• w miejscu wydarzenia na pół godziny przed jego rozpoczęciem w ramach dostępnych miejsc.

Ceny biletów:

• Cena biletu ulgowego przysługuje uczniom, studentom, rencistom i emerytom oraz osobom niepełnosprawnym za okazaniem legitymacji.

Program Główny

Otwarcie i Finał Brave Festival 2016 – Teatr Polski, Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego:

• Przedsprzedaż 40/ 35* PLN (I miejsca), 35/30* PLN (II miejsca), 20/15* (III miejsca)
• Sprzedaż: 50/45* PLN (I miejsca), 45/40* PLN (II miejsca), 25/20* (III miejsca)

Teatr Polski, Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego:

• Przedsprzedaż: 30/25* PLN (I miejsca), 25/20* PLN (II miejsca)
• Sprzedaż: 35/30* PLN (I miejsca), 30/25* PLN (II miejsca)

Teatr Polski, Scena na Świebodzkim:

• Przedsprzedaż: 30/25* PLN
• Sprzedaż: 35/30* PLN

Sala Koncertowa Radia Wrocław:

• Przedsprzedaż: 30/25* PLN
• Sprzedaż: 35/30* PLN

Impart:

• Przedsprzedaż: 30/25* PLN
• Sprzedaż: 35/30* PLN

Centrum Technologii Audiowizualnych (CeTA):

• Przedsprzedaż: 30/25* PLN
• Sprzedaż: 35/30* PLN

Nie ma możliwości rezerwacji biletów.

Przedsprzedaż biletów trwa do 26 czerwca 2016.

Brave Festival  - sprzedaż karnetów

Miejsca sprzedaży karnetów

• w punktach sprzedaży Ticketpro (m.in. Empik, MediaMarkt, Saturn),
• online: www.bravefestival.pl / Ticketpro

Karnety sprzedawane są do wyczerpania puli.

Ceny karnetów

• Program główny: Karnet dwutygodniowy (1-16.07.2016): 190 PLN (według ścieżki karnetowej)
• Program główny: Karnet tygodniowy 1 (1-7.07.2016): 105 PLN (według ścieżki karnetowej)
• Program główny: Karnet tygodniowy 2 (8-16.07.2016): 105 PLN (według ścieżki karnetowej)

Ścieżka karnetowa Programu Głównego

Karnet tygodniowy 1 obejmuje wydarzenia:

1. 1.1.07, 20:00, Teatr Polski – Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego, Otwarcie Brave Festival 2016: Teatr Pieśń Kozła – Crazy God (premiera)
2. 2.2.07, 18:00, Impart: Bakri Ki Mashak
3. 3.3.07, 18:00, Teatr Polski – Scena Na Świebodzkim: Tresor Nzengu
4. 4.5.07, 21:00, Teatr Polski – Scena Na Świebodzkim: DeafBeat
5. 5.6.07, 19:00, Sala koncertowa Polskiego Radia: Teatr Pieśń Kozła - Pieśni Leara
6. 6.7.07, 21:00, Teatr Polski – Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego: Candoco Dance Company - Let's Talk About Dis / Notturino

Karnet tygodniowy 2 obejmuje wydarzenia:

1. 1.8.07, 18:00, Impart: Teatr 21 – Klauni, czyli o rodzinie. Odcinek 3
2. 2.9.07, 21:00, Teatr Polski – Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego: Blind Ballet Company Fernanda Bianchini
3. 3.10.07, 21:00, Impart: Musicians without Borders
4. 4.12.07, 18:00, Teatr Polski – Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego: Nalaga'at Theater – Say Orange
5. 5.14.07, 21:00, Teatr Polski – Scena Na Świebodzkim: Fet Gede
6. 6.16.07, 19:00, Teatr Polski: Scena im. Jerzego Grzegorzewskiego: FINAŁ Brave Festival 2016: Nat Pwe

Każdy karnet tygodniowy upoważnia do wejścia na 5 seansów filmowych wybranych przez posiadacza karnetu.

Karnet dwutygodniowy obejmuje wszystkie ww. wydarzenia i upoważnia do wejścia na 10 seansów filmowych wybranych przez posiadacza karnetu.

Karnety można odebrać w Centrum Festiwalowym w Dolnośląskie Bibliotece Publicznej.

W miejscu każdego wydarzenia ze ścieżki karnetowej zostanie wyodrębniona strefa miejsc siedzących dla osób z karnetami. Posiadacze karnetów mogą odebrać bezpłatne bilety na wybrane seanse filmowe w dniu projekcji w Centrum Informacyjnym w Dolnośląskim Centrum Filmowym, po uprzednim odebraniu karnetu w Centrum Festiwalowym w Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej.

Program Brave Festival

1. Teatr Pieśń Kozła - Crazy God (PREMIERA)

Teatr Pieśń Kozła przez lata swej działalności zdobył międzynarodowe uznanie jako jeden z najbardziej nowatorskich i awangardowych zespołów europejskich.

Zespół wciąż rozwija swoje spektakle w celu otworzenia i pogłębienia perspektywy unikalnych doświadczeń, które pozwoliłyby widzom odkrywać własną wrażliwość i humanizm. Zarówno trening, jak i próby oraz spektakle traktowane są jako część nieustannego procesu i rodzaj pracy laboratoryjnej, pozwalającej aktorom i reżyserowi poszukiwać coraz to nowszych technik i środków artystycznej ekspresji. Tym, co wyróżnia Teatr Pieśń Kozła, jest dążenie do międzyludzkiego spotkania i otwartości, które stanowią zalążek autentycznego doświadczenia.

2. Bakri Ki Mashak

Grupa Bakri Ki Mashak to jogini i Cyganie z wschodniego Radżastanu. Niegdyś tacy, jak oni, wędrowali z wioski do wioski  i odprawiali tantryczne rytuały, dążąc do świętości. Żyli z jałmużny. Byli koczownikami i ascetami wykluczonymi ze społeczeństwa, bez dostępu do edukacji i możliwości poprawienia jakości swojego życia. Władze stanu Radżastanu oficjalnie nadały im status niższej kasty społecznej. Cyganie z Radżastanu oddają cześć bogowi Bhajrawa śpiewając pieśni pochwalne i grając w trakcie tych praktyk na bakri ki mashak, rodzaju hinduskich dud. Muzycy Bakri Ki Mashak są wirtuozami tego instrumentu, grają na nim od 25 lat.

Hinduski bóg Bhajrawa, czczony w całych Indiach, zwany „straszliwym” lub „wesołym pożeraczem” jest groźną manifestacją Śiwy, kojarzonym z zagładą. Wierzenia mówią, że w trakcie rytuału Bhajrawa wchodzi w ciało kapłana i przemawia jego głosem, doprowadzając uczestników do stanu ekstazy.

3. Tresor Nzengu

Tresor Nzengu to poeta, muzyk, aktywista i uchodźca polityczny z Demokratycznej Republiki Konga. Mieszka dziś w obozie dla uchodźców Dzaleka w Malawi. Obóz liczy ponad 10 tysięcy ludzi, którzy pochodzą z różnych krajów Afryki, trwających w wojennych konfliktach, i z różnych grup etnicznych. Nie ma w obozie kultury dominującej, poczucia jedności całej społeczności, często dochodzi do napięć, a nawet do przemocy. Ludzie trwają tu z nadzieją na nowe życie gdzie indziej, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii.

Tresor Nzengu, który był w swoim kraju popularnym poetą i muzykiem zaangażowanym, przez reżim uznany został za twórcę wywrotowego. Ratując swoje życie uciekł z Konga. Teraz pisze utwory o doświadczeniach uchodźców i organizuje festiwal Tumaini w Dzaleka. Uprawia takie gatunki jak hip-hop i slam. Jego poezja i muzyka zostały już docenione w Malawi. Opowiada o doświadczeniu utraty, jakiej poddani są uchodźcy, trwaniu w próżni, bezdomności, czekaniu na szansę na rozpoczęcie wszystkiego od nowa. Jego teksty mają najczęściej pesymistyczny wydźwięk, ale są artystycznie piękne. Pisze przede wszystkim w języku francuskim, a także w językach lokalnych Konga, jak suahili i lingala.

4. DeafBeat

Zespół DeafBeat składa się z niesłyszących młodych osób z Malezji. Powstał on w październiku 2007 r., dzięki finansowaniu pochodzącemu z inicjatywy lokalnej społeczności.  Środki zapewniły grupie osób niesłyszących możliwość ćwiczenia i sprzęt potrzebny do założenia zespołu perkusyjnego. Niesłyszący muzycy z DeafBeat są zdeterminowani, aby „słyszeć” swoje bębny, a ich wytrwałość, determinacja oraz ciężka praca otwiera przed nimi nowe możliwości. Działający od niemal 10 lat w Kuala Lumpur zespół wykonuje muzykę w chińsko-malezyskim stylu perkusyjnym, który opiera się na tradycyjnym cyklu 24 świąt chińskiego kalendarza księżycowego, przez tysiąclecia wyznaczającego rytm życia rolników.

5. Teatr 21

Warszawski Teatr 21 jest jedynym teatrem w Polsce, którego zespół tworzą aktorzy z zespołem Downa i autyzmem. Swą nazwę wziął od dodatkowego chromosomu 21, którym to obdarzone są osoby z zespołem Downa.

Teatr 21 powstał w 2005 roku podczas warsztatów w Zespole Społecznych Szkół Specjalnych „Dać Szansę” w Warszawie, prowadzonych przez reżyserkę i pedagog Justynę Sobczyk. Dziś zespół ma na swoim koncie kilkanaście w pełni autorskich spektakli. Praca nad nimi jest wspólna od chwili, gdy powstaje pomysł i scenariusz, aż po finałową, pełnospektaklową formę sceniczną. Jak podkreśla Justyna Sobczyk, Teatr 21 burzy społeczne stereotypy poprzez sztukę. Ich przedstawienia zapadają głęboko w pamięć. Aktorzy zawodowcy, świetnie przygotowani do swojego fachu, mają jeszcze to coś, co oczarowuje i wręcz magnetyzuje widza. Bez wątpienia jest w nich nie tylko wielka pasja tworzenia teatru, ale i życiowa odwaga, umiejętność doceniania siebie i swojej inności jako daru, który nie każdemu jest dany.

Teatr 21 jest znany wrocławskiej publiczności – występował już podczas 10. Edycji Brave Festivalu w 2014 roku.

UPADKI. ODCINEK 2

Spektakl "Upadki. Odcinek 2" jest trzecią częścią teatralnego serialu. W „I my wszyscy. Odcinek 0” aktorzy Teatru 21 wyruszyli w podróż w poszukiwaniu pracy. Postanowili stworzyć serial, który nie różni się chyba tak bardzo od prawdziwego życia. Okazało się jednak, że sprawa nie jest tak prosta. 14 bezrobotnych aktorów nie znalazło producenta. Kolejnym krokiem ku samodzielności miało stać się biuro podróży „Statek miłości” oferujące rejsy do źródeł – przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Morska eskapada zakończyła się na Hawajach. To jednak nie koniec przygód.

Akcja trzeciej części serialu rozgrywa się w hotelu w dalekiej Mongolii. Aktorzy zdobyli pieniądze na wycieczkę all inclusive. Ekskluzywny hotel ma ofertę dla osób z dodatkowym chromosomem. Co spotka bohaterów? Czy cena luksusu nie okaże się zbyt wysoka?

KLAUNI, CZYLI O RODZINIE. ODCINEK 3

W finałowym odcinku serialu spotykamy bohaterów w mieszkaniu treningowym. To ostatnia pozycja z listy życzeń – rodzina. Tak, aktorzy Teatru 21 postanawiają założyć rodzinę! Spektakl nawiązuje do tradycji cyrku, w którym jeszcze na początku XX w. prezentowano odmienność. Pokazy miały charakter teatralnego show i cieszyły się ogromną popularnością. Jak zmieniła się od tamtego czasu obecność osób z niepełnosprawnościami w przestrzeni publicznej? Czy znaleźliśmy już sposób na integrację?

6. Teatr Pieśń Kozła - Pieśni Leara

Pieśni Leara nie są linearną opowieścią, lecz ukazują świat energii i rytmów rządzących szekspirowskim dramatem. Zespół skoncentrował się na wyborze kluczowych scen z Króla Leara, które posłużyły za inspirację do snucia historii za pomocą słów, gestów i muzyki. Każda pieśń jest punktem wyjścia do kolejnego „dramatycznego poematu”. Muzyka staje się rzeczywistą postacią lub zdarzeniem, kreuje relacje międzyludzkie.

Międzynarodowa premiera Pieśni Leara odbyła się na Fringe Festival w Edynburgu w sierpniu 2012 roku. Podczas festiwalu spektakl uhonorowany został aż trzema prestiżowymi nagrodami: Fringe First, Herald Archangel oraz Musical Theatre Matters Award. Pieśni Leara zajęły również 1. miejsce w rankingu wszystkich spektakli teatralnych wystawianych w Edynburgu prowadzonym przez The List.

Reżyseria: Grzegorz Bral
Muzyka: Jean-Claude Acquaviva, Maciej Rychły
Przygotowanie pieśni: Kacper Kuszewski
Obsada: Anu Almagro,  Jenny Kaatz, Monika Dryl, Julianna Bloodgood, Kacper Kuszewski, Rafał Habel, Gabriel Gawin, Henry McGrath, Łukasz Wójcik i Maciej Rychły

7. Blind Ballet Company Fernanda Bianchini

Zespół niewidomych tancerzy, założony przez tancerkę i psychoterapeutkę Fernandę Bianchini – autorkę pionierskiej metody nauki tańca dla osób niewidomych - działa w Brazylii od 15 lat. Jest jedyną taką grupą baletową na świecie. W spektaklach, obok profesjonalistów, biorą udział również uczniowie z kursów organizowanych przez Stowarzyszenie Baletu i Sztuki Fernandy Bianchini. Zajęcia z baletu klasycznego, tańca, muzyki  i teatru są prowadzone dla osób niewidomych, niedowidzących, z niepełnosprawnościami ruchowymi i intelektualnymi.

- Nasze ułomności stają się naszymi plusami – mówi w jednym z wywiadów prasowych Fernanda Bianchini. – Moi tancerze rozpoznają świat oczami swoich serc i dają dowód, że można pokonać wszelkie bariery i uprzedzenia. Jej tancerze tak bardzo zachwycają swoimi umiejętnościami, perfekcją, że bywa, iż widzowie nieuprzedzeni, że oglądali balet niewidomych, po spektaklu są kompletnie zaskoczeni tą informacją. Zespół przyjeżdżały podziwiać do São Paulo takie gwiazdy światowego tańca jak Michaił Barysznikow, zespoły Rosyjskiego Baletu Narodowego czy Davida Parsonsa.

8. Candoco Dance Company - Let's Talk About Dis / Notturino   

Brytyjski Candoco Dance Company kończy w tym roku 25 lat i jest jednym z najważniejszych europejskich zespołów tańca nowoczesnego. Ich spektakle to odkrycia choreograficzne, które wciąż na nowo przesuwają granice definiujące taniec i przełamują stereotypy myślenia o fizycznej sprawności i perfekcji, zwłaszcza że solistami są także tancerze niepełnosprawni. Tak skomponowany zespół oferuje choreografom niezwykłe możliwości artystyczne.

Candoco Dance Company to nie tylko spektakle, ale i zawodowe szkolenia tańca inkluzywnego, czyli właśnie tańca dla wszystkich, dla sprawnych i niepełnosprawnych, dla amatorów i dla artystów oraz wykłady i warsztaty. Działalność tego niezwykłego teatru z Londynu stanowi ważki głos w światowej debacie o tańcu, o niepełnosprawności jako jego istotnym elemencie i o drogach estetyki we współczesnej choreografii.

We Wrocławiu  zobaczymy dwa spektakle wyprodukowane w 2014 roku. „Let’s Talk About Dis” w inscenizacji Hetaina Patela, jednego z najciekawszych brytyjskich artystów wizualnych. To spektakl zabawny i intymny zarazem, który wykorzystuje różnice w osobowościach i fizyczności tancerzy. Reżyser pyta o problem tożsamości i jej indywidualne postrzeganie przez widza, komplikując
i różnicując zrozumienie przekazu przez wykorzystanie obok ruchu kilku języków, w tym migowego.

Z kolei „Notturnino” wybitnego szwajcarskiego choreografa Thomasa Hauerta, współzałożyciela i szefa słynnej belgijskiej kompanii tańca nowoczesnego ZOO, inspirowany włoskim filmem dokumentalnym „Tosca’s Kiss” o emerytowanych śpiewakach operowych z domu opieki w Mediolanie, to wzruszający spektakl o kruchości życia, starości i godności. Rytm nadaje mu oryginalna filmowa ścieżka dźwiękowa, z nagraniami rozmów i śpiewu pensjonariuszy.

9. Teatr Pieśń Kozła - Portrety Wiśniowego Sadu 

Spektakl Portrety wiśniowego sadu w reżyserii Grzegorza Brala i muzycznej interpretacji Guya Pearsona i Macieja Rychłego, to opowieść o „raju utraconym”. Tytułowy roztrwoniony Wiśniowy sad z dramatu Czechowa, symbol unicestwionych wartości, poetycko mitologizuje się w pamięci. We wspomnieniach dawny świat przeistacza się w nieosiągalną doskonałość. Reżyser snuje historię bohaterów za pomocą gestów, ruchu, tańca, na pierwszym planie pozostaje jednak zawsze muzyka. Kreuje relacje, definiuje zdarzenia i bohaterów, tworząc w połączeniu z liryką Osipa Mandelsztama i Anny Achmatowej wyszukane „poematy muzyczne”.

Reżyseria: Grzegorz Bral
Choreografia: Agata Makowska
Muzyka: Guy Pearson, Maciej Rychły
Muzycy: Guy Pearson, Maciej Rychły
Obsada aktorska: Dimitris Varkas, Jenny Kaatz, Henry McGrath, Julianna Bloodgood, Katarzyna Janekowicz, Łukasz Wójcik,Haitham Assem Tantawy, Olga
Kunicka, Rafał Habel, Adam Clifford
Realizacja dźwięku: Waldemar Trzaska
Realizacja światła: Krzysztof Kaczmarski

10. Musicians without Borders

- Jeżeli można coś zmienić na lepsze na tym świecie, to zdarzyć się to może za sprawą muzyki – cytują Jimiego Hendrixa na swej stronie Musicians without Borders. I to właśnie muzyka jest w ich pracy jako artystów i społecznych aktywistów siła napędową. Muzykę wykorzystują jako pomost do łączenia ludzi i społeczności wykluczonych, dotkniętych wojennymi traumami, ubóstwem i do uleczania ich. Realizują projekty muzyczne z udziałem lokalnych muzyków i organizacji.

Musicians without Borders wszędzie tam, gdzie rozbrzmiewa ich uzdrawiająca muzyka, wspomagani są przez muzycznych fanów, organizacje, ludzi dobrej woli, donatorów, artystów.

We Wrocławiu wystąpi grupa artystów pochodzących z Palestyny. Halimeh, Mohammad, Alber, Ahmad i Shafeeq łączą tradycyjne dźwięki podobnego do cytry kanuna i arabskiej perkusji z rapem, śpiewem i recytacją. Wszyscy działają w Musicians without Borders.

11. Nalaga'at Theater - Say Orange

Nalaga’at po hebrajsku znaczy „Dotknij”. Taka nazwą nosi jedyny w świecie teatr aktorów niewidomych i głuchych. Założyli go w 2002 roku w Porcie Jaffa w Tel Avivie Adina Tal i Eran Gur. To nie tylko teatr, ale zarazem centrum kultury i sztuki będące organizacją non-profit. A także Kapish Kafe, gdzie pracują kelnerzy nie słyszący i restauracja Black Out, pogrążona w całkowitej ciemności i obsługiwana przez niewidomych.

Ideą centrum jest pielęgnowanie wartości otwartości, tolerancji, akceptacji inności, odmienności i integracja społeczna ludzi dotkniętych niepełnosprawnością.

Spektakle zespołu Nalaga’at uświadamiają publiczności, że nie ma różnicy między niewidomym, głuchym, czy widzącym. Kalectwo czy jego brak nie stanowi przeszkody w wyrażaniu siebie, swoich potrzeb, bycia kreatywnym. Każdy ma coś do ofiarowania drugiemu. Wystarczy, by go szanował i chciał go poznać. Sztuka ułatwia to w sposób szczególny.

- To, co określa życie głuchoniemych, to izolacja, próżnia – mówiła w jednym z wywiadów założycielka Adina Tal. - Moje zadanie polega na tym, żeby przestali żyć w próżni i poprzez sztukę zaczęli się komunikować z widzącymi i słyszącymi.

12. Fet Gede

Kapłan voodoo, rzeźbiarz, muzyk i tancerz. Członkowie komuny artystycznej z biednych przedmieść Port-au-Prince zaprezentują spektakl osadzony w tradycji voodoo, czerpiący z obrzędów haitańskiego Święta Zmarłych. Jego częścią jest budowa Badji (ołtarza voodoo), malowanie symbolu Veve, śpiewy na cześć duchów oraz procesja haitańskiej przy wtórze głośnej i ekspresyjnej muzyki rara. Mistrzem ceremonii jest rzeźbiarz André Eugène, jeden z najbardziej innowacyjnych haitańskich artystów.

Performerzy - członkowie komuny artystycznej Atis Rezistans - mieszkają przy Grand Rue w Port-au-Prince, stolicy Haiti.  To artyści, dla których haitańska kultura i tradycja jest bazą ich twórczości.  Grand Rue, po polsku Ulica Wielka to główna aleja metropolii, łączy północ z południem, centrum
z wszystkimi dzielnicami, od najbogatszych po najbiedniejsze. Artyści z kolektywu zamieszkują na południu Wielkiej Ulicy, gdzie w labiryncie przylegających do aleji przeludnionych uliczek znaleźć można serce produkcji tradycyjnej sztuki, dziś przeznaczonej przede wszystkim na sprzedaż dla turystów.

Czołową postacią haitańskiej sztuki recyklingu jest André Eugène, który używa, podobnie jak około 80 artystów z Ulicy Wielkiej, przedmiotów znalezionych na ulicach Port-au-Prince. To są zarówno części samochodowe, jak fragmenty blachy falistej, kawałki kartonów, druty, metalowa siatka, skóra, zepsute zabawki, gwoździe, śruby, opony, kawałki plastiku.

O sobie często mówi, że inspiruje go cały otaczający go świat, zarówno polityka, jak ekonomia, społeczeństwo i religia. Ta ostatnia to przede wszystkim haitańskie wudu, ale także katolicyzm, bo to dwie podstawowe religie w jego kraju. Jednak wudu, przywiezione przez niewolników z Afryki, jest dla Eugène’a najważniejsze i wyraża ducha Haiti. Artysta tak komentuje swoją sztukę: „Interesują mnie dwa tematy: życie i śmierć. Bez życia nie ma śmierci, bez śmierci nie ma życia”.

13. Ivan Perez/Korzo Producties - Exhausting Space

Młody hiszpański choreograf Iván Pérez na stałe pracuje w Holandii, ale ceniony jest już na świecie za magnetyczny, poetycki styl tańca, pełen emocjonalnej siły. Artysta związany jest z zespołem tańca nowoczesnego Korzo w Hadze. Zaledwie trzydziestoletni Pérez kształtował się jako tancerz
i choreograf w słynnym NDT (Netherlands Dans Theater). Poważną karierę choreograficzną rozpoczął w 2011 roku. Współpracuje z tak ważnymi instytucjami tańca na świecie, jak Balet Moskiewski, River North Dance Chicago czy Narodowy Balet Kubański.

Do Wrocławia przywiezie najnowszą pracę „Exhausting Space” . To adaptacja wcześniejszej pracy Péreza „Attention, the doors are closing!”. Spektakl ukazuje relacje międzyludzkie w różnych aspektach od bliskości po agresję i poniżenie, intymnie i w przestrzeni społecznej. Dotyka problemu przekraczania granic między ludźmi zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym sensie.

Choreografia Péreza rozpoznawalna jest natychmiast poprzez niezwykłą intensywność fizyczną
i emocjonalną oraz wielki kunszt artystyczny. W najnowszym przedstawieniu troje tancerzy, w tym sam twórca Iván Pérez, porusza się w rytm przytuleń, by po chwili pochwycić się lub odepchnąć budując zmienne napięcie w relacji między sobą. Ich ruch, czysty i prosty, doskonały tanecznie, hipnotyzuje widza, uwodzi kontrastem - delikatności, czułości, siły i zdecydowania.

Tancerze naruszają fizyczną przestrzeń widzów, wchodząc między nich, tańcząc pośród nich, pokazując, jak cienkie są osobiste granice wstydu, intymności, lęku, ale i jak wiele jest sposobów, by nawiązać kontakt z drugim człowiekiem. 

Dramaturgię spektaklu punktuje przejmująca kompozycja holenderskiego twórcy muzyki elektronicznej Rutgera Zuyderveldta.

14. Nat Pwe

W Birmie duchy zwie się natami. Naty, czyli inaczej panowie danego terytorium, opiekują się ludźmi, ich domami, wioskami, a także przyrodą, ale mogą też działać na szkodę. Kult natów jest w tym kraju starszy od buddyzmu. Podczas tradycyjnego rytuału nat-pwe duchy trzeba udobruchać, poprosić o łaskę, wezwać na pomoc. Ceremonię prowadzi nat kadaw, medium, w które wciela się duch.

Kadaw to profesjonalny tancerz, bajarz i magik w jednym. Jeszcze w ubiegłym wieku ta rola dziedzicznie pełniona była przez kobiety. Dziś coraz częściej są to transwestyci i transseksualiści.

Nat-pwe (pwe znaczy gra lub performans) trwa kilka dni, podczas których wywołuje się poszczególne duchy, których w panteonie jest trzydzieści siedem. Naty to m.in. birmańscy władcy, ale i lokalne bóstwa hinduistyczne. Listę natów sporządził w XI wieku król Anawrahta, zwany ojcem narodu birmańskiego. Ich wizerunki można zobaczyć w buddyjskiej pagodzie Shwezigon w starożytnym mieście Pagan. Przez wieki lista postaci z panteonu uległa wielu zmianom. Ciekawe, że naty to w większości ludzie, którzy umarli gwałtowną śmiercią i posiadają destrukcyjną moc.

W czasie rytuału który bardzo przypomina praktyki szamańskie, kadaw wpada w transowy taniec, inkarnując w sobie ducha. Każdy kadaw jest odpowiedzialny za konkretnego nata i by ułatwić widzom odczytanie tożsamości ducha dobiera do dość prostego stroju charakterystyczne dodatki, jak nakrycie głowy, czy szal. Choreografia to powtarzalne kroki i ruchy ramion oraz rąk, bardzo podobna do tradycyjnego birmańskiego tańca. Początkowy łagodny rytm przyspiesza i staje się coraz bardziej energiczny, gwałtowny i szalony, osiągając stan ekstazy.

Brave Festival - strony internetowe

• www.bravefestival.pl
• https://www.facebook.com/BraveFestival
• https://www.instagram.com/bravefestival/
• https://twitter.com/BraveFestivalPL

Dodaj komentarz

Imię (obowiązkowe)

E-Mail (obowiązkowe)

Strona internetowa

Zawiadom mnie o nowych komentarzach

Odśwież

Wyślij

Skasuj